Waar doen wij het voor?

Gisteren was ik even op een forum voor vrouwen zonder kinderen. Er was een bijdrage van een vrouw van 35 die nog heel erg aan het twijfelen was of ze wel of geen kinderwens heeft. Maar, zo vroeg zij zich af, voor wie doen we dit alles als we geen kinderen krijgen? 
Sowieso, een goede vraag. Voor wie doen wij het? Ik zie hem los van wel of geen kinderen hebben omdat het mij direct katapulteert in het grootste der grote verhalen: waartoe zijn wij op aarde? 

Nalatenschap
Zo bedoelt zij hem vast niet. Ik begrijp ook wel dat het om een nalatenschap gaat. Het is een warme gedachte als je je huis, geld en waardevolle of emotionele bezittingen aan kinderen en kleinkinderen kunt achterlaten. Onlangs overleed mijn oma en dan zie je dat ook gebeuren, het verdelen van de spullen. Er hoeft geen vreemde bij in de buurt te komen. 

Voortleven in de goede zaak
Hoe anders zal dat zijn zonder kinderen en kleinkinderen. Anders, maar niet persé treurig. Je moet er dan wel zelf meer regie over voeren. Je kunt nalaten aan andere familieleden, vrienden maar ook aan een stichting, goed doel of politieke partij. Ook dat is een mooie gedachte vind ik. Dat je een doel dat je een warm hart toedraagt ook nog na je dood kunt steunen. En je als het ware een beetje voortleeft in de goede zaak. 

Offers
Terug naar de vraag: voor wie doen wij het? Of ‘waar doen we het anders voor’? Ik heb er geen antwoord op maar ik denk wel dat iedereen in essentie voor zichzelf leeft. En samen leven wij voor elkaar. Dat hebben we met z’n allen gemeen. Ik kan me voorstellen dat als je kinderen hebt, je wel het gevoel hebt dat je ook voor hen leeft. Logisch. Dat brengt een zorgtaak met zich mee. En dat je daar offers voor over hebt omdat je wilt dat zij het goed hebben. Offers die kunnen bestaan uit meer of juist minder werken, een verhuizing, een aanpassing van gedrag of gewoontes enzovoorts.

Stel je hebt altijd hard gewerkt, hebt een mooi groot huis en een kapitaaltje opgebouwd, dan kan het een fijne gedachte zijn dat ‘je het voor de kinderen gedaan hebt’. Maar stel dat jouw kind een digital nomad is die leeft van de liefde en de lucht (bij wijze van) dan is jouw opgebouwde materie misschien niet wat het kind zoekt.

Beste versie
Dit ter illustratie dat je in essentie leeft naar wat volgens jouw normen en waarden goed is. Als een zorgtaak daar een groot onderdeel van is, go for it. Als dat niet zo is, ook goed. Mijn persoonlijke conclusie is: we doen het voor onszelf en we doen het omdat we nu eenmaal als mens geboren worden op deze aarde, in deze tijd. We willen de beste versie van onszelf worden binnen onze mogelijkheden. We maken er het beste van. 

Blijf het ergens voor doen
Ik denk dat het onnoemelijk veel voldoening kan geven om kinderen groot te brengen en hen zelfstandig door het leven te zien gaan. Ook de beste versie van zichzelf wordend. Ik kan mij voorstellen dat je dan trots bent. Voor een deel zal dat jouw verdienste zijn. Maar niet volledig. Mensen zijn nog altijd hun eigen persoon en maken zelf keuzes. Ouderlijke invloed kan ver reiken maar ergens stopt het. En dan? Ook dan is het de kunst om op latere leeftijd ‘het nog steeds ergens voor te doen’. 

Kleine dingen
Zingeving dus. Ik weet er nog lang niet alles van. Maar ik weet wel dat het heel fijn is om zingeving niet alleen in grote dingen te zoeken, maar juist in kleine dagelijkse dingen die een dag opfleuren. Dat kan van alles zijn, als je even nadenkt heb je zo een hele lijst. Dat geeft nog steeds geen antwoord op de vraag ‘waar doen wij het allemaal voor’. Misschien ontdek ik het nog eens. Voorlopig count ik mijn blessings, en óók de kleine.