Ode aan het bos

Veel tijd besteden aan dingen die je goed doen

Is dat een vorm van geluk? Ik denk het wel. En wat daar een schepje bovenop doet, is de ruimte en vrijheid om daar een substantieel deel van je vrije tijd aan te besteden. Zo’n ding is voor mij het bos. En ook meteen een gevolg van de levenskeuzes die ik gemaakt heb, is dat ik (als ik niet hoef te werken), op de gekste tijden naar het bos kan gaan. In theorie houdt niets me tegen, behalve dat ik liefst in daglicht loop en met een maatje erbij.

Niet wéér!

Als kind gingen mijn zus en ik wekelijks met mijn ouders naar het bos. Behalve wandelen gingen we ook kastanjes rapen of bramen plukken. En altijd ging de hond mee, die dan als een wilde raket door het bos schoot en vaak een kwartier kwijt was als er konijnengeur in de lucht hing. Mooie tijden waren dat. Ik kan me ook herinneren dat menig kinderfeestje in het bos plaatsvond. Met picknickspullen, een speurtocht of een spel hadden we eigenlijk niet veel meer nodig. Leuk allemaal he? En toch heb ik toen vaak verzucht; nee, niet wéér naar het bos! De waardering daarvoor kwam pas veel  later.

Opfrissen

Toch heeft de opvoeding vruchten afgeworpen want nu kom ik bijna nergens anders zo graag als in het bos. Ik heb inmiddels in de gaten dat het bos me oppept en dat ik zware energie kan laten afvloeien, die geneutraliseerd wordt door de bomen. Klinkt vaag misschien, maar het komt erop neer dat ik opgefrist raak. Ik kan letterlijk aarden op de bosbodem en heerlijk diep de schone lucht inademen. Ik ga een stukje lichter weg dan ik kwam.

Zombies

Gisteren waren mijn vriend en ik naar een bouwmarkt; wat een crime was dat! Druk,  warm en hordes mensen die 1 ding gemeen hadden met elkaar: niemand kon vinden wat ‘ie zocht. Dat doet een sfeer geen goed. Als 2 zombies kwamen we buiten en hadden zeker een uur boswandeling nodig om weer enigszins op ons normale energielevel te komen. Als je erop gaat letten, dan ga je echt zien wat  energie brengt, en wat wegzuigt. En daar kan je dan wel je voordeel mee doen. Zoals even de natuur instappen na een dag kantoor.

Shinrin yoku

Noemen wij het gewoon ‘boswandeling’, de Japanners hebben met ‘shinrin yoku‘ een ware trend de wereld in gekatapulteerd. Letterlijk betekent het ‘bosbaden’, opladen door minstens 30 minuten bewust met je aandacht in het bos te zijn. Je kunt dus ook ergens onder een boom zitten, als je dan maar niet op je mobieltje gaat kijken. Volledig in het moment aanwezig zijn in de natuur, heeft een stressverlagende werking en brengt ook nog andere gezondheidsvoordelen met zich mee zoals een verlaagde hartslag en bloeddruk.

Zee

Hoewel anders want geen bomen, ben ik ervan overtuigd dat een strandwandeling ongeveer hetzelfde effect heeft. De wind, het wijdse en het zilte zijn eveneens heilzaam. Je hoeft niemand uit te leggen wat je met ‘een dagje uitwaaien’ bedoelt. Iedereen snapt hoe fijn dat is. Niet voor niets dat mensen met een zwakke gezondheid vroeger naar kuuroorden aan de kust werden gestuurd. Zeelucht en de frisse wind werden toen al erkend als goed voor de gezondheid. Luisterend naar het spel van de golven, flink doorstappend in het mulle zand en met de wind door je haren kun je letterlijk de gedachten uit je voelen stromen. Ik vind die eindeloze watervlakte ook altijd zo relativerend; je eigen problemen lijken te krimpen als je beseft hoe immens groot de wereld is.

Sprookjes

Toch houd ik nog net iets meer van het bos dan van de zee. Dat komt door de sprookjes. Die spelen zich bijna altijd in het bos af; Hans en Grietje, Roodkapje, Klein Duimpje. En ook trollen, heksen, elfjes en kabouters huizen, zoals iedereen weet, in het bos. Onder mos, in boomspleten en vooral in, op en rondom paddestoelen. We twijfelen aan hun bestaan omdat we ze niet zien, maar dat komt natuurlijk doordat ze zoveel verstopplekjes hebben! Of ze écht niet bestaan…we weten het niet. En dat maakt dat het bos zo’n aantrekkingskracht op mij heeft. Het is een plek voor verhalen, een plek waar een droomwereld nog kan bestaan.

En of je nu wel of niet in magie gelooft, als je op een dag de schoonheid mag aanschouwen van gefilterd zonlicht door het bladerdak dat valt op smaragdgroen reflecterend mos, dan ben je onderdeel van het verhaal waarin alles mogelijk lijkt. Alleen al daarom, wil ik er elke week naartoe. En ga ik mijn ouders steeds beter begrijpen.

Ik wens je veel mooie herfstwandelingen toe!