Een mooie lege en ledige zomer

Hoe was jullie vakantie? Door de hitte ben ik vaak schaamteloos lui geweest. Wat eigenlijk wel heel lekker was. Niets ‘moest’ behalve af en toe lam op het strand liggen. Herkenbaar zeker? Totdat we ein-de-lijk op vakantie gingen.

Nu zijn we inmiddels een aantal weken terug van een heerlijke reis door Noord Scandinavië. De laatste echte wildernis van Europa wordt het daar ook wel genoemd. Wild hebben we gezien: rendieren, vossen, beren, arenden en zelfs een eland. Ontelbaar veel bomen en meren. Blauwe bessen. Rustige mensen, rústig . Twee weken geen last van luidruchtigheid van de medemens, behalve als we, uiteraard, Nederlanders tegenkwamen.

Hoe fijn was dat. Hoe groot het contrast met ons normale leven! Terug in Nederland stonden we direct in de file en thuis werden we getrakteerd op heel veel luidruchtige buurkindjes. Daar ga ik niet teveel over zeuren want voor hun ontwikkeling vind ik het goed dat ze buiten spelen. Ook al denk ik wel dat ouders best mogen ingrijpen als kinderen te lang een luchtalarm nadoen. En lang gillen voor de lol is voor buurtgenoten ook gewoon niet leuk. Dus ja, een béétje meer rekening met elkaar houden is geen overbodige luxe.

Maar let’s face it: we leven gewoon met heel veel mensen (met korte lontjes) op een kluitje in een klein land met relatief weinig ongerepte natuur om aan de hectische samenleving te ontkomen. En wij Nederlanders leven veelal rondom het motto ‘leven en laten leven’ waardoor de een zijn vrijheid (herrie maken of vuurtje stoken) al gauw overlast voor de ander is.

Je daaraan gaan ergeren is ondoenlijk want dan is het einde zoek. Maar accepteren is ook niet zo gemakkelijk. Het helpt om de voordelen te blijven zien. Zolang je nog regelmatig een praatje met mensen blijft maken, zullen zij jou ook in beeld houden en is er, ook in de stad, nog een klein beetje sociale controle. Wat soms best prettig is. Ook zul je dan niet zo snel vereenzamen. En alle faciliteiten in de stad zijn ook prettig: musea, filmhuizen, restaurants en leuke winkels op loop/fietsafstand.

Tja, en hoezeer ik soms ook verlang naar wonen in een ‘leeg land’, denk ik dat ik die levendigheid en het gemak van de samenleving ingericht op veel mensen, toch zou missen. Tel daarbij de lange winters in het noorden op. Hoe mooi het noorderlicht ook is, het gebrek aan daglicht lijkt mij een niet te onderschatten factor voor je lichamelijke en mentale welzijn. Dat neemt niet weg dat een reis door zulke gebieden echt soulfood is, heilzaam zelfs als tegenhanger voor onze drukke, luidruchtige maatschappij.

En wat zo fijn is aan kinderloos zijn….dat zo’n reis nú al kan, zonder te wachten totdat de kinderen oud genoeg zijn om mee te gaan of te wachten op de pensionering. En ook fijn is dat medereizigers die je onderweg ontmoet natuurliefhebbers, sportievelingen of gepensioneerden zijn dus wat meer ‘gelijkgestemd’.

Dus…allemaal naar Scandinavië!!! Hoewel….