Kiespijn

Onlangs bezocht ik een loopbaancoach. Na het invullen van diverse testen, kwam er iets uit waar ik niet zo blij mee was. Ik ben namelijk een vrij ‘rond’ persoon, dus ik kan bijna alles maar niets heel erg goed. Waar ik had gehoopt op een duidelijke richting (Ja! Je moet écht de zorg in! bijvoorbeeld) moet mijn pad gewoon met vallen en opstaan (lees: uitproberen, regelmatig van baan switchen), duidelijker worden.

 

Er kwamen ook andere dingen aan het licht. Zo kan ik niet goed keuzes maken (hahaha) en kan ik ook niet goed tegen verandering.

 

Misschien verklaart dat ook waarom die twijfel over kinderwens regelmatig terugkomt.

 

En dat is eigenlijk maar een raar keuzeproces, kiezen voor kinderen op latere leeftijd. Want op het moment dat je besluit: ja, we gaan ervoor…dan is het echt maar de vraag of dat lukt. De medische wereld kan veel, maar nog niet alles.
Heb je je zinnen eenmaal gezet op het ouderschap, is er niets zo pijnlijk als dat het na uitputtende ivf trajecten niet lukt. De pijn van de mensen die dat overkomt, moet heel groot zijn.

 

Wat paradoxaal eigenlijk, dat bewust niet kiezen voor kinderen, óók pijn doet.

 

Ik spreek nu voor mezelf maar ik weet van een paar lezers dat ze dit herkennen.
Ik wil hier eens analyseren waar, voor mij, deze keuze-pijn of kiespijn vandaan komt.

 

–Is het omdat angst de grootste belemmering is? Nee, dat geloof ik niet, het komt omdat het gevoel er niet of te weinig is.
Want ik ben ervan overtuigd dat als er wel kinderen komen, je er 100% voor gaat. Ik denk ook dat de meeste mensen er zo aan beginnen. Alsof het de natuurlijke flow van het leven is, zonder daar belachelijk uitgebreid bij stil te staan.

 

–Is het omdat er zo weinig rolmodellen en voorbeelden zijn van gelukkige vrouwen zonder kinderen die ook nog eens een vorm van maatschappelijk aanzien hebben?
Dat geloof ik ook niet, want met de (bewust) kinderloze vrouwen die ik ken ga ik graag om. Ze zijn allesbehalve zuur. Geldt ook voor de vrouwen bij wie het er door omstandigheden niet van is gekomen.

 

–Is het omdat je essentiële dingen gaat missen?
Waaronder de mogelijkheden om je te ontwikkelen als ouder, de liefde voor een kind en alles wat daarbij komt kijken. Het herbeleven van je jeugd. De maatschappelijke aansluiting, een leukere oude dag wellicht. Deze aspecten tellen voor mij wel mee als ik eerlijk ben.

 

-Is het omdat je teveel waarde hecht aan wat je wint?
Je huidige leven is al voldoende en bevredigend genoeg voor je, je bent gesteld op je rust, je wéét dat je geen fijner mens wordt als de hoeveelheid prikkels toeneemt, je hebt een vrijheidsdrang, je bent nog zoekende naar jezelf, je wilt andere zaken ontwikkelen, etc.
Ja, dit klopt voor mij ook enigszins.

 

-Is het omdat een keuze na een bepaalde leeftijd niet meer ongedaan gemaakt kan worden? Waardoor de keuzestress toeneemt en je in aanloop naar dat ‘eindpunt’ veel ongemakkelijke gevoelens hebt: ja, zeker waar.

 

–Is het omdat, zoals ik ook al eerder schreef, je moeite hebt met je eenzame positie maar tegelijkertijd dat niet als reden wilt aangrijpen voor kinderen?
Klopt, dat wringt.

 

Als ik al het bovenstaande lees, dan kom ik er wel achter wat mijn probleem zo’n beetje is. Dat zit hem in mijn gevoeligheid voor de omgeving en de sociale aansluiting. Mijn moeder noemde mij toen ik kind was een ‘kuddedier’, dat vond ik altijd beledigend. Feit is dat mensen dat zijn, tot op zekere hoogte. Mijn woonsituatie, omringd door kleine kinderen, is voor mij echt een bootcamp. Als ik de zoveelste bolle buik zie lopen en moeders achter kinderwagens, dan ga ik twijfelen aan mezelf en aan mijn rol als vrouw. Mijn partner, heeft daar totaal geen last van.

 

Het is dus de kunst om die gevoeligheid voor de omgeving af te zwakken, zónder me compleet terug te trekken. Want die neiging heb ik wel een beetje en het is belangrijk  om verbonden te blijven. Ik denk en hoop dat de keuze-pijn/kies-pijn hierdoor minder wordt.

 

Dus: hoe word je minder gevoelig voor je sociale omgeving maar blijf je wel verbonden?

 

Een vraag herkenbaar voor veel mensen in vele soorten situaties….wie wil hier iets over delen? Hoe doe jij dat (en dat kan ook over een heel ander soort keuze gaan).