Recent ontdekte ik dat de uitspraak ‘zalig zijn de dommen’, niet betekent wat ik dacht dat ‘ie betekent. Deze Bijbelse spreuk wordt regelmatig uit de kast getrokken, ook door mij, als iemand het even niet meer weet of wil weten. Helaas! Die vlieger gaat niet meer op.
Ik denk dat ‘zalig zijn de dommen’ een volksverbastering is, want oorspronkelijk staat in de Bijbel ‘zalig zijn de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der hemelen’. Dat klinkt heel anders! Er valt nog veel meer over te lezen en ik raad je aan om dat te doen, want het is interessant om te ontdekken wat de ware betekenis is. Hier staat een heel goede uitleg die er echt wel voor zorgt dat ik de uitspraak niet meer mis/gebruik!
Goed, nu dat helder is, moet ik iets anders verzinnen om mijn punt te maken 🙂
Want ja, soms ís het toch ook zalig om even niets meer te willen weten? Geen nieuws volgen, je social media uitzetten, een online detox, geen kranten lezen, geen zorgen, even helemaal zalig niets, RUST IN HET HOOFD. Dat komt echt niet meer vanzelf, die rust. Je hoofd stilzetten lukt misschien met heel veel mindfulness of meditatietraining (hoewel je gedachten doorgaan maar je er geen aandacht aan besteedt), een hutje op de hei waar je niet 1 dag maar 1 maand verblijft, of een avond lang bier hijsen (en daar krijg je spijt van).
Rust in het hoofd, we snakken ernaar maar vinden het niet. Het is, samen met stilte en ze gaan hand in hand, hét luxeproduct van de eeuw.
Zoals ik al eerder schreef, heb je als man of vrouw zonder kinderen, iets meer tijd om na te denken. Ánders na te denken. Ik ken ook veel ouders die veel moeten nadenken; ze plannen zich suf en ik heb er bewondering voor hoe ze alle ballen in de lucht houden. En ook nog goede werkprestaties leveren en andere verplichtingen nakomen. Dat betekent wel dat hun tijd propvol zit.
Dat is bij kinderloze mensen ook wel zo, maar er zit niet dezelfde druk op de tijd omdat je wat gemakkelijker kunt zeggen; ach, nu even niet. Komt morgen wel. Dat kan een ouder een hongerige peuter niet aandoen, die houding.
En zonder te chargeren, liggen bij veel ouders de prioriteiten echt een jaar of 10 anders dan primair bij activiteiten als zelfontwikkeling. Zelfontwikkeling! Iets wat je al gauw gaat doen als je meer tijd hebt. Dat begint bij kennis opdoen en steeds bewuster worden en meer gaan zien. Patronen, geschiedenissen die zich herhalen, opvallende zaken in menselijk gedrag. Je besteedt veel tijd aan het analyseren van jezelf en goh ja, dat had je toch al eindeloos gedaan als je te maken had met het dilemma wel/geen kind.
Die ontelbare boeken en films die je verslindt, de cursussen, de gesprekken, de media die je snackt, dat alles slijpt en vormt continu je gedachten.
Als je bewuster wordt, kun je niet altijd meer aansluiten bij mensen die die ontwikkeling niet doorlopen. In mijn geval komt daar ook nog een extra portie gevoeligheid bovenop. Ik dacht altijd dat dat minder zou worden bij het stijgen der jaren. Maar nee! Ook dat neemt toe. Deal er maar mee. Gelukkig is de tijdgeest zo dat het momenteel artikelen over hsp en gevoeligheid régent en het collectieve bewustzijn lijkt sprongen te maken. Maar in het dagelijks leven valt het niet altijd mee om een ‘denker’ te zijn want de valkuil van piekeren en tobberigheid ligt snel op de loer.
Een kennis zei eens ‘een kind leidt mij af van mezelf’.
Een kind zou je dus ontslaan van de verantwoordelijkheid van je eigen groei omdat je vooral zorgt voor de groei van iemand anders.
Inmiddels kan ik na observatie zeggen: you wish. Dit klopt namelijk, maar slechts tijdelijk. Als kinderen eenmaal op de kleuterschool zitten, komt de behoefte aan zelfontwikkeling weer keihard de kop opzetten. Het hebben van kinderen verplicht wel om het lange nadenken ‘uit te zetten’ omdat er gewoon teveel praktische zaken gedaan moeten worden. De valkuil van sehnsucht und weltschmertz zal minder snel op de loer liggen, de valkuil van overspannenheid is er natuurlijk wel.
Veel kinderloze vrouwen die ik ken zijn denkers, erg bewust en in sommige gevallen erg gevoelig. Is dat toeval? Ik weet het niet. Is het een het gevolg van het ander? Stuk voor stuk zijn deze vrouwen met zelfontwikkeling en bewustzijn bezig. Dat maakt hen voor mij als kinderloze vrouw prettig gezelschap (hoewel ik ook mijn vriendschappen met moeders zeer kan waarderen).
Maar de keerzijde is dat die vrouwen, inclusief ikzelf, ook een tobberige kant hebben, bijvoorbeeld als het leed, onrecht en verval in de wereld te hard binnenkomen. Als er geen kindertekeningen, schoolcijfers of doorkomende tandjes om aandacht vragen, is het wel eens lastig om je gedachten ‘af te zetten’ en vooral te blijven sturen naar positiviteit.
Vandaar: zalig zijn de dommen!
Maar nu ik de oorspronkelijke, overigens prachtige betekenis ken, ga ik me hier niet meer achter verschuilen. Niet meer niet-willen weten, maar meer aandacht besteden aan mooie gedachten. Dát wordt het streven. Lijkt me zalig. Als het lukt.
Leven zonder kinderen 
Op wat heldere momenten, ofwel als mijn kinderloze denkhoofd niet aan het denken is, merk ik dat wij, mensen heel vaak zeer inzichtgevende uitspraken omgekeerd interpreteren. De grootste misvatting die we maken is over wat we zijn, maar goed dit is een andere thema :).
Even over kinderen en zelfontwikkeling. Kinderen hebben of niet zie ik als een keuze. Beide opties zijn voor mij even gewoon, mits de keuze zeer bewust en zelfstandig gemaakt wordt. Helaas steunt onze maatschappij mijn gedachtegang vaak niet. Geen kinderen willen hebben wordt geaccepteerd maar niet als ‘’standaard ’’ gezien.
Voor mij persoonlijk is kinderen hebben of niet net zo belangrijk keuze als verhuizen naar een ander land, partnerkeuze etc. Je kiest voor een bepaald type leven. Het enige fundamentele verschil zit in het feit dat je deze keuze later niet ongedaan kunt maken. Je lijf verandert, je hormoonhuishouding verandert, je wordt letterlijk in een kort tijdbestek een ander mens. En ja, je moet gaan plannen voor 2. Hier moet je echt zin in hebben en ik behoor niet tot deze talrijke, ”zinhebbende” groep.
Maar toch vind ik dat je ook met een kind(eren) heel goed jezelf kunt zijn en jezelf ontwikkelen. Misschien juist dan veel intensiever omdat echte groei alleen buiten de comfort zone mogelijk is.
‘’Een kennis zei eens ‘een kind leidt mij af van mezelf’. ‘’ Tja, wellicht was je kennis niet zichzelf toen ze de keuze maakte om moeder te worden en nu leidt ze zich af van zichzelf omdat ze confrontatie met zichzelf niet aan durft. Immers zijn we masters in de schuld en verantwoordelijkheid bij de ander te leggen 😛
LikeLike
Zo herkenbaar, ik zie mezelf helemaal in de beschrijving van je kinderloze vriendinnen. Het put me bij momenten aardig uit, dat tobben.
LikeLike
Ik herken zoveel in bovenstaande tekst. Hoewel het een lastig item kan zijn om over uit te komen, voelt het wel als een verademing te weten dat de kindvrije/ bewust kinderloze vrouwen, over een x aantal dingen hetzelfde denken. Ik en zelf een hooggevoelig persoon. Ik denk heel bewust en veel na. Een kind hebben zou veel energie vragen en ik weet niet of ik die energie kan opofferen aan een kind. Daarentegen geen spijt willen hebben later is een gedachte die aan mij kan vreten. Blijft een lastige kwestie.
LikeLike
Inderdaad, later met spijtgevoelens kampen is een schrikbeeld maar ik vraag me wel af hoe reeel dat is. Tegelijkertijd wéten we dat dat niet de doorslaggevende reden zal zijn om wel… Ik ben ook een hooggevoelig persoon en dat bewust en veel nadenken herken ik, dat dat veel energie vraagt. Sowieso het omgaan met factoren op werk, in de maatschappij, in relaties is een continue oefening in balans. Ik heb me ook wel eens afgevraagd of er dan nog ‘genoeg’ energie over zou zijn voor een of meer kinderen erbij. Interessant, zou dat een herkenbaar thema zijn voor meer hooggevoelige vrouwen? Wat ik altijd fijn vind, is in gezelschap zijn van andere vrouwen zoals ik; dat hoop ik tot op hoge leeftijd te blijven doen.
LikeLike
Hallo Petronella, leuk dat je een thema gestart bent rondom de relatie HSP en bewust kinderloosheid. Ik moet wel eerlijk bekennen als de natuur zijn weg zou vinden en ik toch in verwachting zou raken, dan zou ik er meer vrede mee hebben gek genoeg. Althans dat denk ik. Echter zie ik nu bij een vriendin van mij die ook HSP is, dat zij ook moeite heeft om alle balletjes in de lucht te houden met een kind. Ze wil alles goed doen, maar kan ook last hebben van piekergedachten, dit slurpt ook energie bij haar. En alle verplichtingen gaan maar door.
Dan ben ik wel eens blij dat ik mij op mijzelf kan richten en dan nog kom ik vaker tijd tekort met alles wat ik nog wil en inderdaad bezig zijn met een hoger doel, vorm van zingeving.
LikeLike
Misschien omdat het lot dan voor je ‘beslist’? Dan heb je met de gevolgen te dealen en waarschijnlijk weet je in je hart dat je daar wel het beste van zou maken. Zoiets? Dat kan ik zeker wel begrijpen. Weet je voor jezelf welk hoger doel je nastreeft? Dat vind ik soms nog een moeilijke (al hoeft dat eigenlijk niet zo ingewikkeld te zijn). Wat betekent zingeving voor jou? (of ben ik te nieuwsgierig? 🙂 )
LikeLike
Wow wat een herkenbaar stuk! Heel mooi geschreven. Bedankt dat je dit wilt delen! Ik ben ook een tobber en zeer gevoelig en 29 jaar. Ook (nog) geen kinderen, wel getrouwd. Of het toeval is weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ook ik me ‘anders’ voel. En ach, uiteindelijk zijn we allemaal mensen.
LikeLike